Page 96 - Przewodnik po Głuchej Warszawie
P. 96

Cmentarz został założony w 1806 roku. W tym
          czasie powołano bractwo pogrzebowe Chewra
          Kadisz. To bractwo administrowało nekropolią
          i w swych decyzjach było w pełni autonomiczne.
            Pierwszą osobą pochowaną oficjalnie na
          tym cmentarzu był Nachum, syn Nachuma
          z Siemiatycz (zm. 6 grudnia 1806 roku). Na-
          tomiast najstarszy zachowany do obecnych
          czasów grób to miejsce spoczynku Sary, córki
          Eliezera (zm. 8 września 1807 roku).                                Fot. Pior Kruszak
            Przez długi czas ten cmentarz był elitarny
          i  chowana  na  nim  była  bogatsza  część  spo-
          łeczności żydowskiej. Biedniejszych Żydów
          grzebano na Bródnie. W 1828 roku zbudowano   nych”, czyli przedstawicieli żydowskiego śro-
          pierwszy dom przedpogrzebowy, który został   dowiska Głuchych z okresu II Rzeczypospolitej
          zniszczony przez wojska rosyjskie w 1831 roku.   i Shoah. Warto równocześnie podkreślić, że
          Następnie wzniesiono nowy, murowany dom   Głusi Żydzi w przeszłości byli podwójnie dys-
          przedpogrzebowy, rozbudowany w 1854 roku.   kryminowani:
          W 1877 roku zbudowano okazały późnoklasycy-  – ze  względu na  głuchotę spotykali  się
          styczny budynek, w którym mieściła się syna-  z różnymi przykrościami i trudnościami ze stro-
          goga i dwa domy pogrzebowe.       ny niektórych słyszących,
            Cały cmentarz w okresie międzywojennym   – ze względu na swoje żydowskie pocho-  Czy wiesz, że ….
          ogrodzono wysokim murem z cegły. W 1939 roku   dzenie.  Antysemityzm  miał  miejsce  nie  tylko
          rozpoczęto budowę Mauzoleum Żydów Bojow-  wśród słyszących, ale również Głuchych. Przy-
          ników o Niepodległość Polski. W tym celu usu-  kładem może być wykluczenie Głuchych Żydów
          nięto nagrobki w najstarszej części cmentarza.  ze Zjazdu Delegatów Głuchoniemych w 1925 r.
            Podczas koszmarnych lat okupacji hitlerow-  (założenie Polskiego Związku Towarzystw
          skiej (w 1940 r.) cmentarz włączono do terenu   Głuchoniemych), chociaż  później  starano się
          getta. Jednak w 1941 roku został on z niego wy-  poprawić  stosunki  między  nimi. Najprawdo-
          łączony i stanowił ważną drogę szmuglerki dla   podobniej szło to opornie. Jednak należy pa-
          zamkniętej dzielnicy.             miętać, że byli też Głusi, którzy stali w obronie
            15 maja 1943 roku, już po likwidacji getta   niesłyszących Żydów.
          warszawskiego, Niemcy zniszczyli wszystkie   Po II wojnie światowej prawie zupełnie za-
          budynki znajdujące się na tym cmentarzu   pomniano o istnieniu tego środowiska. Obec-
          (dom przedpogrzebowy z synagogą). Ocalała   nie dopiero Instytut Historii Głuchych „Surdus
          tylko studnia.                    Historicus” bada na nowo jego dzieje.
            Podczas powstania warszawskiego cmen-  Na cmentarzu znaleziono  zaledwie kilka
          tarz był terenem walk powstańców z batalio-  grobów niesłyszących. Ze źródeł wiadomo, że
          nów „Zośka” i „Parasol”.          było ich więcej. Najprawdopodobniej uległy
            Obecnie cmentarz jest czynny i nadal służy   zniszczeniu w okresie okupacji albo zniknęły
          społeczności Żydów z Warszawy i okolic.  z różnych powodów. Nie znaleziono grobu na
            Do 2014 roku nikt nie wspominał ani nie   przykład Bernarda Krasuckiego, o którym wia-
          zwiedzał grobów zasłużonych działaczy pocho-  domo, że był pochowany na tym cmentarzu.
          wanych na tym cmentarzu. Miejsca pochówku   W tym rozdziale czytelnicy zapoznają się
          wyszukał autor niniejszego Przewodnika. Na-  z ciekawą historią ludzi ze środowiska „Zapo-
          stępnego roku Instytut Historii Głuchych „Sur-  mnianych z zapomnianych”, których groby są
          dus Historicus” zorganizował pierwszy spacer   zachowane, a pamięta o nich jedynie Instytut
          upamiętniający „Zapomnianych z zapomnia-  Historii Głuchych „Surdus Historicus”.

   92
   91   92   93   94   95   96   97   98   99   100   101