Marii Rogowskiej
Niesłysząca. Absolwentka Instytutu Głuchoniemych i Ociemniałych w Warszawie. Na rzecz środowiska Głuchych pracowała jako jedna z najdłużej działających aktywistek (1901–1957). Pełniła różne funkcje w ruchu społecznym Głuchych: była członkinią zarządu Warszawskiego Towarzystwa Głuchoniemych (od 1901 r.), prezesem Polskiego Związku Towarzystw Głuchoniemych (1931–1935), wiceprezesem (1933–1936) i prezesem (1936–1939) Chrześcijańskiego Towarzystwa Głuchoniemych „Opatrzność” w Warszawie oraz przewodniczącą komisji porozumiewawczej Polskiego Związku Opieki nad Głuchoniemymi w Polsce (1938–1939). Po zakończeniu II wojny światowej pełniła różne funkcje w Zarządzie Głównym Polskiego Związku Głuchoniemych i Ich Przyjaciół oraz w Polskim Związku Głuchoniemych i Ich Przyjaciół, Oddział Wojewódzki w Warszawie.
